πονόρα

η, Ν

γεωλ. βαραθροειδής οπή τής γήινης επιφάνειας που υπάγεται στα καρστικά φαινόμενα και η οποία συνέχεται με υπόγειους οχετούς που δέχονται τα νερά τα οποία ρέουν από την επιφάνεια και τα οποία αναφαίνονται πάλι, ύστερα από υπόγεια διαδρομή, σε κάποια άλλη θέση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σερβ.-κροατ. ponor].